Bazı anlar vardır ki zaman orada durur, tıpkı bir fotoğraf karesi gibi. 6 Şubat 2023 sabahı 04:17’de, Kahramanmaraş merkezli depremlerle sarsılan o 11 ilde zaman durdu. Sadece saatler değil, hayatlar da durdu. Bir baba, enkaz altında kalan kızının elini tutuyordu.
2 yıl önce bugün…
Beton yığınlarının arasından uzanan o küçük el, soğuyan bedeniyle babasının avuçlarının içinde hareketsizdi. Çaresizliğin en ağır hâli, gözyaşlarının bile dondurduğu bir sabah…
Kahramanmaraş, Gaziantep, Hatay, Adana, Adıyaman, Elazığ, Diyarbakır, Kilis, Malatya, Osmaniye ve Şanlıurfa’da 7.7 şiddeti ile 65 saniyede resmi olan kayıtlara göre ‘53 bin 537‘ kişi yaşamını yitirdi.
Enkaz başında bekleyen anneler, “Belki bir nefes, belki bir ses” diye umut eden kardeşler, kurtarma ekiplerinin sessizlik çağrısı yaptığında içini çekerek gözyaşlarını içine akıtan insanlar…
O gün sadece binalar yıkılmadı, yuvalar yıkıldı, şehirler sustu, yürekler paramparça oldu.
Deprem bize bir kez daha hatırlattı ki insan, betonun altında yalnızca bedeniyle değil, hayalleriyle de kalır. O sabah okula gitmek için erkenden kalkacak çocuklar, işine yetişmek için acele eden babalar, kahvaltıyı hazırlayan anneler, hepsi bir anda birer “hatıra”ya dönüştü. O evler, içinde anılar saklayan sıcak yuvalarken bir saniyede mezara dönüştü.
Adıyaman’da bir çocuk, “Annemi de kurtarın” dedi; Hatay’da bir adam, eşinin cansız bedenine sarılıp “Gitme” diye fısıldadı. Malatya’da, Gaziantep’te, Diyarbakır’da, Şanlıurfa’da, Adana’da, Osmaniye’de aynı acı, aynı çaresizlik…
Şimdi o 11 şehir, yaralarını sarıyor. Fakat eksik kalan sandalyeler, çalınmayan kapılar, sessiz odalar hep bir boşluk olarak kalacak. Bu felaket bize unutamayacağımız bir ders verdi: Deprem öldürmez, ihmaller öldürür. Biz ne zaman ki bu gerçeklerle yüzleşir, sağlam şehirler, bilinçli toplumlar kurarsak, işte o zaman kaybettiklerimize karşı borcumuzu ödemiş olacağız.
Elini tutamadığımız çocuklar, yetişemediğimiz anne-babalar, evlatlarını enkaz başında çaresizce bekleyenler…
Onlara bir sözümüz olsun:
Sizi unutmayacağız.
