Aslına bakarsanız bu tür tartışmalar üzerine yorum yapmayı hiç doğru bulmam.

Çünkü tarihsel derinliğim ve ilmi bilgi hazinem buna izin vermez.

Ama yaşanan sürece dair de görüş belirtmeden geçemiyorum.

Dünya üzerinde böylesine bir salgın süreci varken, savaşlar sürüp yokluk ve açlıktan bebekler ölürken susamam.

Çünkü olup-biteni kabul edemiyorum.

Canım yanıyor.

İslam ülkelerinin gidişata karşı sessiz kalmasını kabul edemiyorum

Elleri kolu bağlı izliyorlar.

Ortadoğu coğrafyası ateş hattında Suriye’de yaşananlar artık vahşet boyuta gelmişken İslam Ülkelerinin bu kadar acımasız bir şekilde kafasını kuma gömmesi akıl işi değil.

Daha düne kadar düşman ilan ettiğimiz batının bugün aşısına muhtaç durumdayız.

Milyonlarca insan umudunu Çin’e Almanya’ya ve Rusya’ya bağlamış.

Oradan gelecek aşı ile Kovid- 19 belasından kurtulmanın peşindeyiz.

Hani nerede bizim aşılarımız?

57 İslam ülkesi neden bu konuda başarısız?

Kutsal kitabımız bize ilk emir olarak OKU demişti?

Neden biz ilim-irfan-bilim konusunda kendimizi geliştiremedik?

Neden biz batıya boş-boş horozlanmak yerine asıl silahımız olan bilimle baş kaldıramadık?

Dünyanın en hoşgörülü dini bizim.

İslam medeniyeti, İslam dini insanlığa huzur, barış, güven ve iki cihan saadetini sağlamayı çalışır.

İslam, ahlakî insani değerlere dayalı bir toplum inşa etmeyi hedefler

Peki ama biz bu hedeflerin neresindeyiz?

Neden kendi coğrafyamızda barışı-huzuru hakim kılamadık?

Neden yokluk içindeki insanlara el atamadık?

Neden ekmeği paylaşamadık ?

Neden kendi içimizde dayanışma içinde olamadıık?

Oysa ki zulme, sömürüye, işgale, savaşa, baskıya, menfaate, korsanlığa, silaha ve güce dayalı egemen anlayıştan kurtararak adalete, dayanışmaya, bağımsızlığa, barışa, özgürlüğe, dostluğa, bilgeliğe, hukuka ve ahlaka dayalı değerleri Müslümanların üst referans değerleri olarak kabul edilir.

Hani nerede bu değerlerimiz?

Hani üst kimliğimiz?

Bırakın kardeşliği islami esas almayı adeta bir-birimize yesek doymayız modundayız?

İşte Türkiye’nin içinde olduğu durum?

Bölgede huzuru-güvenliği sağlamak milyonlarca insana aş-iş-ekmek sağlamak için kendini ateşe atıyor ama yanında sağlam duran tek bir islam ülkesi yok?

Gizli pazarlıklar menfaat çatışmaları ve derin güçlere boyun eğmek onların daha çok işine geliyor?

Burada her şeyden önce Müslüman topluluklar ve bireyler öz eleştiri yapmalı ve kendini çek etmelidir.

Neden bu haldeyiz ve neden düştüğümüz yerden kalkamıyoruz?

Bir-birimizi kandırmayalım?

Bir-birimizi üzmeyelim?

Batıya karşı gelip düşman ilan ederken aynaya bakmak gerek diye düşünüyorum?

Daha düne kadar ABD israil’den tutun Çin’den Rusya’ya batı diyerek kabullenmediğimiz bir çok ülkenin   mallarını boykot için kampanyalar yapıyorduk şimdi onlardan gelecek aşı için kuyrukta bekliyoruz..

Daha ötesini de yazmaya gerek yok?

Anlayan anlamıştır sanırım?