Ne dün yaşanabilir bugün,
Ne de bugün olabilir yarın...
Her geçen gün ve yıllar içinde öğrenip-öğretip,büyümenin verdiği doygunluk ve olgunlukla ilerliyoruz yeni yaşlara doğru...
Bugün de öyle bir gün yine...
Ve kendim için yazdım öyle içtenlikle!!!
Seviyorum kendimi :
Deliliğimi
Samimiyetimi
Çocuksu tarafımı
Melankolik halimi
Agresif ama saniyelik geçişlerimi
Anneliğimi
Yazmayı
Yazdıklarımı dillendirmeyi
Okumayı
Okunası eserler bırakmayı
Öğrenip öğretmeyi
Vicdanlı tarafımın zaman zaman kaybetmiş gibi görüntüsünde ki zaferimi seviyorum...
Olamadım hiç çıkarcı
Vuramadım kimsenin yüzüne yanlışlarını.
Sevinemedim kimsenin acısına
Güler gibi yapmadım sahtelerden...
Hüznü içimde yaşadım sessizce
Sevincimi paylaştım seslice
Olduğum gibi olmaktan dolayı ruhumun dinginliğini seviyorum...
Verdim selamımı sevdiklerime
Sevmediklerimin bakmadım yüzlerine
Beni görüp utanmasınlar diye yolumu çevirdim ihanet edenlerden
Anlamaz gibi lanse edilişimde ki anlatamaz hallerinizde ki gülünç duruma bile gülmedim
Merdivenleri istediğim zaman çıktım
Duracağım yeri kendim belirmenin verdiği hazzı seviyorum...
İşte ben bunları yaşarken şu dakika itibariyle bir yıl daha gitti ömrümden...
Çok şükür ki ; aklımı-ailemi-sevenlerimi ve sevdiklerimi hiç kaybetmeden yaş-almayı da seviyorum...
Teşekkür ederim Allah’ım!!!
En özel yaşa sağlıkla sıhhatle huzurla aşkla erdirdiğin için çok Teşekkür Ederim Allah’m!!!
İyi ki doğdum
