Yüzyıllık Lezzet, Farklı Bir Yorumla Hayran Bırakıyor
Karadeniz mutfağının simgelerinden biri olan kuymak, Vakfıkebir’de “kızarmış kuymak” adıyla yeni bir boyut kazandı. Tereyağı, mısır unu ve telli peynirle yapılan bu özel lezzet, altının yakılmasıyla çıtır bir dokuya kavuşuyor. Ancak bu özel yöntem, sadece ilçedeki iki işletmede uygulanıyor. Kızarmış kuymağın tarifi ise sır gibi saklanıyor.
Çocukluk Lezzetinden İlham
Kadife Sofra işletmesinin sahibi Kadem Sağlam, kızarmış kuymağın geçmişten gelen bir alışkanlıktan doğduğunu belirtiyor:
“Köylerde bakır tavalarda yapılan kuymağın en lezzetli kısmı altının kızarmış kısmıydı. Bu fikirden hareketle herkesin payına düşen bir lezzet yarattık.”
Yöreye özgü tereyağı, telli peynir ve mısır unu kullanılarak yapılan kızarmış kuymak, organik malzemelerle hazırlanıyor ve bölgeye gelen turistlerin gözdesi haline geliyor.
Sırrı Ne?
Kızarmış kuymağın tam tarifi işletme sahipleri tarafından verilmese de püf noktası, kullanılan malzemelerin tamamen yöresel ve doğal olmasında yatıyor. Sağlam, şunları dile getiriyor:
“Vakfıkebir tereyağı ve telli peynirini kullanmadan aynı lezzeti yakalamak mümkün değil. Tarifimizi tam olarak açıklamıyoruz; böylece lezzetimiz özgün kalıyor.”
Lezzetin Hikayesi ve Hazırlanışı
Kadife Sofra’da çalışan Emine Şen, kızarmış kuymağın nasıl yapıldığını şu sözlerle aktardı:
“Mısır ununu tereyağında kavuruyoruz. Sonrasında su ve tuz ekliyoruz. Vakfıkebir telli peynirini ilave edip altının çıtırlaşmasını bekliyoruz. En son, kuymağı ters çevirerek servis ediyoruz.”
Kızarmış kuymak, doğal malzemelerin lezzetiyle birleşerek hem yerel halkın hem de turistlerin ilgisini çekiyor.
Turistlerin Gözdesi
Özellikle yaz aylarında bölgeyi ziyaret eden turistlerin ilgisini çeken bu lezzet, Arap turistlerin de beğenisini kazandı. Tarifini öğrenmek isteyenlerin taleplerine rağmen bu eşsiz lezzetin sırrı yalnızca Vakfıkebir’de saklı kalmaya devam ediyor.
Kızarmış kuymak, Karadeniz’in eşsiz mutfağını temsil eden en özel örneklerden biri olarak yöre kültürünü yaşatmayı sürdürüyor.
