Geçmişten günümüze Trabzon’un en önemli sıkıntılarından birisi de şehrin imar durumuydu. Bilhassa Kırım Savaşı sonrası zengin ve kalabalık bir şehir halini alan Trabzon, aynı oranda düzgün bir şekilde imar edilememişti. Birinci Dünya Savaşı sırasında da şehir hem bombalanmış hem de işgal edilmişti. Ruslar, bugünkü Maraş Caddesi’ni açabilmek için kent merkezini dümdüz ederek, kendi askeri hedefleri doğrultusunda şehri imar etmeye başlamıştı.

Cumhuriyetin ilanı sonrasında harekete geçen Trabzon Belediyesi, şehrin imarı için öncelikle harita yaptırmak istemiş ve 1924 yılı Temmuz ayında bir ilan verilerek şehir haritası yapılması için düğmeye basılmıştır. Neticede 1926 yılı itibarıyla elinde kentin haritasına sahip olan Trabzon Belediyesi, bu durumu fırsata çevirememiş, bir imar planı hazırlayamamıştır.

Cumhuriyetin ilk yıllarında da Trabzon’daki imar işleri belli bir plan ve program dâhilinde yürütülememiştir. Plansız bir şekilde tanzim edilen Trabzon’un bu durumu şehrin ileri gelenlerinin de tepkisini çekmiştir. Mesela Mayıs 1935 tarihli bir gazete haberinde plansız şekilde yürütülen beledi işler eleştirildikten sonra yarın modern bir plan yapılırsa bugüne kadar yapılan imar hamlelerinin yıkılmak zorunda kalacağı ve belediyenin bundan büyük bir zarar göreceği ifade edilmiştir.

Şehir planında ümidinin kesen Trabzonluların imdadına Üçüncü Umum Müfettiş Tahsin Uzer yetişmiştir. Uzer’in girişimleriyle Fransa’dan şehircilik uzmanı Prof. Lambert getirilmiştir.  Böylece Trabzon’un ilk imar planı 1937 yılında kaleme alınarak 1938’de yürürlüğe sokulan Lambert Planı olmuştur. 

Fransız şehircilik mimarı Jacques H. Lambert’in gerçekleştirdiği bu planda, doğu-batı doğrultulu ana eksenlere yine aynı doğrultuda paralel yollar açılması teklif edilmişti. Lambert mevcut şehirde Maraş Caddesi’nin genişletileceğini ve şehrin batısında yeni bir şehir kurulacağını belirtmişti. Çömlekçi, Yenicuma, Sotka ve diğer kenar mahallelere pek dokunulmayacaktı. Bu arada şehrin doğusundaki Değirmendere de “sanayi mıntıkası” olarak tespit edilmişti.

İmar Planında ayrıca Orta Hisar’daki hükümet binası ile hapishane arasından bir yolun geçirilmesi, Tabakhane Deresi’nin park haline getirilmesi, Kunduracılar Caddesi’nin iki tarafındaki binaların şeritvari kesilerek yolun genişletilmesi gibi hususlar vardı.

Geniş yollar ve caddelerle dolu Lambert Planı’nın içeriği, Trabzon Belediyesi’nde büyük tartışmalar çıkmasına yol açmıştır. Dönemin Belediye Başkanı Kadri Mesut Bey, Belediyenin mâli gücünün mevcut planı uygulamaya yeterli olmadığını belirtmiştir. Tartışmalara rağmen Lambert Planı, belediye tarafından kabul edilmiştir.

Fakat ilerleyen yıllarla planın uygulanması konusunda sıkıntılar yaşanmaya başlanmıştır. Bunun üzerine Trabzon Belediyesi bu planın keenlemyekün (yok hükmünde) sayılmasını teklif etmiştir. Teklife göre birçok şehirde olmayan zengin inşaat malzemesiyle yapılmış olan mamur 600 yıllık Trabzon şehri, bu plan gereğince baştan aşağı yıkılmak zorunda kalacaktı. Bu planın halkın ve ileri gelenlerin serbest tartışma ve kanaatine sunulmaksızın “otoriter bir rejimin tesiri altında yabancı bir desinatöre” yaptırıldığı ve bu planın 200 yıl geçse de tatbikine imkân olmadığı belirtilmiştir.

Bu istek ilk anda kabul edilmeyerek planın aynen muhafazasıyla yeni şehir planı işinin sonraki yıllarda ele alınması kararlaştırılmıştır. Fakat 1950 sonrasında bu konu ikinci kez görüşülmüş ve 1951 yılında planın kaldırılması kabul edilmiştir.

Böylece Cumhuriyet döneminin ilk imar planı olan Lambert Planı rafa kaldırılmış, bundan sonra yapılan planlara da tam olarak riayet edilmemiştir.