Geçen yıl yine bu zamanlardı. Nenad Bjelica gitmiş yerine Abdullah Avcı göreve gelmişti. Fenerbahçe yine lige şampiyonluk parolasıyla başlamış, hatta o sezon tek yenilgisini Trabzonspor’dan almış ve bu mağlubiyet şampiyonluğuna malolmuştu.
Fenerbahçe için o maçın rövanşı, Trabzonspor için kötü gidişe dur deme müsabakasıydı.
Şenol hoca Stoper tandemini Denswill ve Mendy ikilisinden kurup, orta alanda Okay ile Lounstram’ın önünde Ozan Tufan’a yer vererek savunmayı ön planda tuttuğu izlenimini yaratmış olsa da maçın başlama düdüğü ile topa hakim olan, önde basan, pozisyon üreten, gole yaklaşan tarafın Trabzonspor olduğunu gördük.
Bu etkili oyun 20 dakika sürdü. İlk 20 dakikanın ardından 10 dakika Fenerbahçe’nin daha etkili olduğunu söyleyebiliriz.
İlk yarım saatin ardından oyuna denge geldi ve karşılıklı pozisyonların olduğu bir oyun gördük. Okay Yokuşlu’nun iptal edilen tertemiz golünden hemen sonrasında Visça’nın basit hatasına Eren Elmalı’nın Fred’i kaçırması da eklenince ilk devre Fenerbahçe 1-0 üstünlüğüyle sonuçlandı.
İkinci yarı Trabzonspor adına iyi başlamadı. İkinci yarının hemen başında Fenerbahçe 3 net gol pozisyonu girdi ama değerlendiremedi, Uğurcan yıldızlaştı diyebiliriz.
Trabzonspor kötü oynadığı dakikalarda üst üste penaltılar kazandı. Önce Djiku’nun Okay’a sonra da Çağlar’ın Banza’ya sert müdahaleleri penaltıyla sonuçlandı. Penaltıların efendisi Simon Banza iki penaltıyı da gole çevirerek takımını 2-1 öne geçirmeyi başardı.
İki penaltıyı da görmeyen, Var zoruyla beyaz noktaya giden hakem Oğuzhan Çakır bir başka skandala daha imza attı ve net faulü görmeyerek gol yememizin baş aktörü oldu ve skora denge geldi.
Son dakikalarda gerilen oyun Trabzonspor’un aleyhine oldu ve uzatmaların sonlarında bedava denilecek bir gol bulan Fenerbahçe sahadan galibiyetle ayrıldı.
Kötü bir hakem performansı, hak edilmemiş bir mağlubiyet diyebiliriz..
Savunmanın sınıfta kaldığını da ekleyebiliriz.
