Her yıl bugün günlerini kutlarız. Ne ilginçtir ki geleceğe ışık tutan bu eğitim neferleri neredeyse yılda bir gün aklımıza gelir, sorunları konuşulur, sonra da ayıptır söylemesi unutulur. Evet, bugün Öğretmenler Günü, kutlu olsun.

Unutulur dedim çünkü yıllardır öğretmenlerimize sözde verdiğimiz değeri gerçekte veremedik veremiyoruz da. Bugün halen daha öğretmenlerimizin maalesef çözülmeyi bekleyen problemleri var. Ne zaman ki sadece bir gün değil de zamanında düşünülmesi gereken sorunları düşünülür ve çözülür, verilmesi gereken değer verilir; işte o zaman bence memlekette her şey değişir.

           

Öylesi kutsal bir meslek ki öğretmenlik herkesin hamurunda ilk onların mayası var. Bir çiçek misali büyüyen çocuğumuza aileden sonra ilk onlar su verir. Onlar aynı anda belki de bizim evde gösteremediğimiz sabrın daha fazlasını gösterir onlarcasına.

           

Her gün yeni bir heyecan ve farklı bir azimle her bir öğrencisiyle ilgilenirler. Onlar her öğrenciye anne, baba ve abi olmaya çalışırlar. Sakın abartıyorum sanmayın lütfen, bunu en iyi bilenlerdenim, görenlerdenim. Çünkü öğretmen eşiyim, kardeşiyim, eniştesiyim, dayısıyım, amcasıyım. Ayrıca dostlarımın birçoğu öğretmen ve buralara gelene kadar ben de birçok öğretmenin elinden geçtim. 

           

Hepsi bir tarafa 1.sınıfa giden bir kızım, 4.sınıfa giden de bir oğlum var. Aynı zamanda öğretmeni gözlemleyen veliyim. Her bir çocuğumla ilgilenen, bazen yediren bazen içiren bazen gezdiren bazen oyunlar oynayan geleceğimin teminatını emanet ettiklerimdir onlar.

          

Ne kadar teşekkür etsem azdır. Ne kadar kıymetli sözler söylesem yine de eksik kalır. Fedakârlık, özveri ve en önemlisi bir bireyi topluma kazandırmanın en büyük sorumluluğu yine onlardadır. Yine en önemlisi ailede yeterli ilgi ve sevgiyi görmeyen çocuklarımızın kalplerine dokunan şefkatle yaklaşanlardır onlar.

         

Hayat değişiyor, zaman değişiyor, müfredat değişiyor, iş yoğunlukları ve yükümlülükleri değişiyor, fakat öğrencilerini en iyi şekilde eğitmelerindeki azim ve mücadeleleri hiç değişmiyor.

          

Toplumu inşa eden en kutsal mesleği icra ediyor onlar. Bu kutsal görevde mücadele eden tüm öğretmenlerin gününü kutluyorum. Ahirete irtihal edenlere rahmet, görevde olanlara sağlık sıhhat diliyorum. İyi ki varsınız.

        

Sözlerime son verirken, vicdanı ve imkânı olanlar için her yazımda hatırlatıyorum, deprem ve deprem bölgesindekileri ne olur unutmayın, her daim hatırlayın. Gazze’de soykırım var, unutma, unutturma! Sağlıcakla kalın.