Lapa lapa kar yağıyor. Kimbilir belki de Gökyüzü yeryüzünün kirlendiğini düşünerek salıyor bembeyaz örtüsünü herbir şeyin üzerine.
Öyle özenle dağılıyorlar ki kartaneleri, ne birbirlerine değiyorlar ne de öne geçme çabasındalar dertleri ve misyonları sadece hedef belirledikleri yere inip faydasını oraya bırakmak.
Bu yıl aralıklı ama yoğun bir kar yağışı gördü ülkemin bir çok noktası bizlerde insan fıtratı olarak severiz kar görmeyi onu izleyip kahve ve salep içmeyi…
Doya doya çıkardık tadını ama olayın bir de başka boyutu vardır hayal dünyamızın içinde.
Bence bu yazacaklarımı herkes mutlaka aklından geçirmiştir yada okuduktan sonra düşünecektir.
O vakit hadi bi’kahve alıp girelim mi kartanelerinin narin narin salınırken neler yaşadıklarına ve bizlere neler yaşattıklarına?
Birbirlerine değmeden yeryüzünde ne varsa üzerine düşen karteneleri üst üste geldiklerinde daha güzel bir görüntüye sebep oluyorlar ben bu görüntüyü her gördüğümde diyorum ki; işte birlik beraberlik olduğunda böyle birikim olur tıpkı elele tutunmak gibi…
Bazen indikleri yere ağır geliyor kartaneleri, sağlıklı ve sağlam olmayan dallar vede çatılar çökebiliyor bunu da çıkarları uğruna yaşamını sürdüren insanlarla örtüştürüyorum her defasında…
bazen de rüzgarın etkisiyle bir sağa bir sola savruluyorlarmış gibi görünselerde aslında onlar hayat dansını bizlere gösteriyorlar, ruhunu Özgür bırak kimseye bulaşma sadece işini yap demek isterlerken ne de güzel bir görüntü sergiliyorlar bizlere!
Bir milyonun üzerinde aynı anda yeryüzüne inme çabası olan kartaneleri aralarında hiç konuşuyor mudur sizce?
Bence evet :)
şiştt pamuk: bugün ki hedefin neresi,nereye inip kimi keyiflendireceksin varlığınla?
Bana mı söylüyorsun şirin, Tasarlamadım ama umarım kimseye ağır gelmem!
Şiişt pamuk; yere indiğinde hiç değmek istemediğin şeyler oluyor mu, yani rahatsız ettiğini düşünüyor musun?
Ben bazen diyorum ki yanlış yerdeyim ama ne mümkün geri dönmek!
Doğruyu söylemek gerekirse Şirin; çoğu zaman bunu söylüyorum çünkü bizlere misyonu doğaya insanlara ve hayvanlara çoğunlukla faydalı olmak ama bizi yanlış anlayıp varlığımızdan sıkılanlar olabiliyor (her yer çamur oldu, çok soğuk, yeter artık güneş açsın) yani ne yapmaya çalıştığımızı anlamayanlar olduğunda yanlış yerde olduğumu düşünüyorum ama ne fayda!
Düşmüşüm bir kez oraya! Çok haklısın pamuk, bende bazen diyorum ki; ne kadar zor bu yeryüzündekileri mutlu etmek, oysa bizden sonra hiddetli bir fırtınaya maruz kalabilir yokolup gidebilirler…
Bizlerin kıymetini anlasalar keşke, hadi boşver pamuk, gel biz gökyüzü dansımızı yapalım mutlaka bizi görüp anlayan ve tadını çıkaran olacaktır!
Etrafımızda yaşanan ne varsa basite indirgememeli iyi gözlemci olmalıyız ama bunu yaparken hayal dünyamızı unutmadan yol almalıyız!
Bence bu yaşam ciddiye alınmayacak kadar kısa! Hadi şimdi kaldır başını gökyüzüne bak ve gördüğün her şeyi hayal dünyana empoze et, bakalım senin heybende neler birikecek?
