Bir arkadaşının sıradışı tanımıyla başlayan içsel yolculuk, rahmetli anneannesinin yıllarca sakladığı gizemli sandıklarla birleşince duygu dolu bir keşfe dönüştü.
Kütüphane kafalısın sen dedi bir gün bir sohbette arkadaşım bana.
Ne kadar ilginç geldi bu cümle bir okadar da derin!
Lugatımda olmayan bu cümleyi hemen almıştım elbette sözyaşlarımın arasına, etkinleştirmeliydim ve daha da anlamlandırmalıydım beyaz sayfalarda !
Üç gün düşündüm KÜTÜPHANE KAFALIYI. Ömrünün tamamını kitap okuyarak geçiren birine mi denirdi bu cümle?
Yada yaşadığı herbir anı belleğine kaydeden, tekbir cümlesini dahi zaman mekan unutmadan dost meclislerinde dillendiren birine mi?
Veyahut her konuşması her davranışı edebi donanımlı ve davranışlı olan birine mi? İşin yoksa düşün dur!
Birkaç günün sonunda aldım KÜTÜPHANE KAFALI cümlesini kendimce yatırdım beyaz saylara. Vakti zamanında rahmetli anaannem dönemin ebeveynleri gibi bana çeyiz düzmek yerine eline geçen her kitabı bir sandık içinde muhafaza etmiş ve o sandıkların içinde ne olduğunu asla kimseye söylememişti.
Biz çocuk aklımızla hep merak ettik herkesten sır gibi saklanan o sandıkların içinde ne olduğunu ama odasına girip hiç yeltenmedik açmaya, evet çok merak ettik evet çok konuştuk fakat el sürmedik o sandıklara çünkü bilirdik ki mühim bir mesele olmasa ortalıkta gezerdi sandığa kilitlenmezdi!
Gel zaman git zaman (düğün günü yaklaştığında eskiden çeyiz alma ve yerleştirme olurdu kız evinden erkek evine) çeyiz alma zamanı gelmişti ve anaannemin sandıkları özenle bir bir arabaya yüklendi erkek evine götürülmek üzere.
Evde çeyizin gelmesini bekleyen ev halkı onlarca sandığı görünce şaşkınlık ve heyecan içindeydiler acaba ne vardı araçtan indirilen o sandıkların içinde, elbette bende onlardan biriydim! Orada bir tek kişi vardı o sandıkların içinde ne olduğunu bilen o da anaannem, tatlı tatlı tebessüm ediyor anlattıkça anlatıyordu anılarını! Velhasıl günün sonunda sandıkların açılma zamanı gelmişti, en çokta ben heyecan içindeydim çünkü yıllardır o sandıkları merak ederek büyümüştüm ve işte o an gelmişti!
Anaannem haklı bir gururla ilk sandığın başına geçti ve…
Devamı haftaya
